1 januari 2020 in Korea

Vanmorgen bij ons 8.00 uur. Bij jullie het begin van 2020. Ik werd een paar minuten over 8.00 wakker dus dacht ga even op mijn telefoon kijken. Heel leuk alle berichtjes en dankzij Jacqueline Driesse toch nog knallen gehoord en vuurwerk gezien alleen dan op mijn telefoon. Toen nog meer het besef dat wij echt wel op een hele aparte manier voor ons doen ,het nieuwe jaar zijn ingegaan.

Ook is het voor mij persoonlijk zo dat ik het korte intieme momentje samen met mijn lieve man Dennis heb gemist. Even elkaar een hele intense kus geven en elkaar zeggen nog heel veel met elkaar te mogen delen in de toekomst. Deze jankerd kan het meestal bijna niet droog houden bij dat moment. Je sluit toch weer een jaar af met veel gebeurtenissen. En begint weer een nieuw jaar met hopelijk heel veel mooie gebeurtenissen met elkaar. Nou , goed bijzonder was het absoluut. En vergeten doe ik het zeker nooit meer. Vandaag gaan Marvin en Laura overdag weer even lekker hun eigen gang.  En wij gaan toch nog een keer op zoek naar het ziekenhuis waar Marvin is geboren. Ik wil toch nog proberen of we het toch kunnen vinden. Dus we ontbijten samen beneden bij A Twosome Place.

Omgerekend naar euro's zijn we hiervoor ongeveer €25,- kwijt. Nu heb ik zelf vanmorgen iets teveel genomen. Ik had zo'n lekkere trek. Maar heb niet alles opgegeten . Lekker nog een stukje van mijn koffie broodje aan Den gegeven. We gaan naar de metro en hopelijk gaan we het nu wel vinden. Het is overal heel rustig vergeleken met gisteren.Ik heb ook het idee dat of veel mensen vrij zijn. Want bij de kantoren zien we vandaag ook bijna geen mensen. Winkeltjes zijn dicht.En in de metro's is het ook rustig.

Als we weer uit de metro komen moeten we een stukje lopen.  We lopen langs een rivier en al vrij snel zien we allebei een gebouw waarbij we meteen herkenning hebben van 15 jaar geleden. Hoe dichterbij we komen zijn we 100 % zeker dat we het toch weer hebben gevonden. Ik ben  er zo blij mee. Het is toch een hele bijzondere plek vind ik. Hier is onze lieve zoon ter wereld gekomen. We gaan er gewoon naar binnen en herkennen ook nog dingen binnen. Ondanks het wel ook veranderd is. We lopen nog wat rond en maken alleen buiten nog wat foto's en filmen.

Als we weer terug richting de metro gaan. Zitten weer mijn emoties erg hoog. Wat een rijkdom om naar de plek te kunnen gaan waar je kind is geboren. Als je adopteert op de manier zoals dat bij ons is gegaan.  Dus je kindje word opgehaald in het geboorteland en naar Nederland gebracht.  Is het toch heel bijzonder om op deze plek te komen. En we weten het zeker omdat we dat zelf met eigen ogen hebben kunnen zien 15 jaar geleden. Dat zijn naam, geboorte datum hier in de boeken staan. Ook dit kunnen we hem nogmaals mee geven. Hij hoeft zelf niet te zoeken naar waar het is. Marvin zelf heeft er nu niet zo heel veel mee. En dat mag , er zijn voor hem op dit moment zoveel andere dingen uit zijn geboorteland  die indruk op hem maken. En die op dit moment belangrijker voor hem zijn. Dit was echt even mijn dingetje. Terug in het hotel overleggen we even met Marvin en Laura. Maar die willen nog lekker blijven luieren. We laten ze ook gewoon lekker hun gang gaan. Als ze om 17.30 ongeveer klaar staan om richting het eet tentje te gaan, vinden wij het prima. Daarna de verrassing. Den en ik gaan wel weer naar buiten. We lopen richting het plein waar wij vannacht het nieuwe jaar hebben  ingeluid. Daar is niets meer te zien van dat er gisteravond 100.000 mensen zijn geweest. Ongeloofelijk... alsof er niets gebeurd is daar.

We gaan verder lopen met een stop onderweg voor koffie en iets wat op een oliebol moet lijken.

We wandelen  denk ik zo'n 10 km. Heerlijk lekker samen struinen en rond kijken. En we merken dat we alweer aardig de weg weten. We zien en komen ook dingen tegen die minder leuk zijn.

Deze gehandicapte mensen die zo op straat leven. En bedelen voor geld. 

Een heel oud vrouwtje wat iets te eten en wat fruit op straat moet verkopen in de kou om een paar centjes te hebben. 

En ook mensen die zo moeten slapen op straat met deze temperaturen.  Ik moet eerlijk zeggen dat ik geen notie heb ,hoe deze mensen in deze situatie zijn gekomen. Je ziet het niet heel erg veel. Maar ook dit is de miljoenen stad Seoul. 

We gaan terug naar het Hotel om daar nog even uurtje te luieren. Dan gaan we naar het restaurantje wat we via internet hebben gevonden. We dachten eerlijk gezegd dat ze daar een soort Hot Pot hadden. Dat is in een grote pan met bouillon en daar gooi je van alles in. Vlees en groente en dan met rijst erbij vis je dat weer uit de pan door je rijst. Maar goed, dat hadden ze niet. Dus maar lekkere Koreaanse Bim Bim bab gegeten. 

En Dennis een heerlijke omelet. Daarna gingen we richting de verrassing voor Marvin en Laura. We gaan naar de Theater show  Nanta. Dit is in Korea de langst lopende theater show. We zijn 15 jaar geleden en 10 jaar geleden ook geweest. En wij vonden het nu voor ons de derde keer ook nog steeds echt geweldig. Er zit acrobatiek in , vooral veel humor , zang , slagwerk , goocheltruc.  Teveel om te noemen maar in 1 woord geweldig. 

Marvin was echt blij verrast. En Laura had er wel over gehoord maar nog nooit iets van gezien. We hebben echt ontzettend genoten. Na de voorstelling zijn we nog even over de avond streetfood markt gelopen. En nog wat lekkere dingen gegeten. 

Marvin en ik hebben samen gefrituurde garnalen en gefrituurde krabbetjes op. Ik ook nog een spies met gewone garnalen. Marvin en Laura samen nog kip en Tteokbokki. Dit is een soort rijststick. En Dennis ook nog een CHAPSSAL DONUT. Dat is een gefrituurde donut gemaakt van rijstbloem.  Gevuld aan de binnenkant met bruine suiker en honing. 

Ja het zal allemaal niet super gezond zijn door de suikers en de vetten. Maar wel heel lekker en zo leuk om dat zo in de avond op straat te kunnen kopen en eten. 

En deze suikspin kocht Laura nog net voordat we de metro weer terug namen naar het hotel. Morgen is onze laatste dag in Korea. We gaan nu lekker weer slapen. Het is alweer twaalf uur snachts bij ons. En morgen nog een heerlijk dagje genieten. En geloof me ik zou nog zoveel meer kunnen vertellen en op foto's laten zien. Het is echt een avontuur om in deze cultuur te zijn en te beleven. Lieve lezers jullie allemaal nog een fijne nieuwjaarsdag.  Neem lekker nog een oliebolletje. Je leeft maar 1x. Volgende week gaan we weer in de normale modes en weer wat doen aan onze gezondheid. Voor nu geniet ervan.