Dag van bezoek aan Mevrouw Kim

Zo weer een nachtje heerlijk geslapen, omdat we heel veel lopen en steeds zeer voldaan moe zijn. Slapen we heel goed. We gaan deze ochtend ontbijten bij Paris Baguette. 

Echt heerlijk gegeten maar heel eerlijk het was niet goedkoop. Nadat onze buikjes weer gevuld zijn gaan we richting het Gyeongbokgung Palace.

Het weer is prachtig vandaag met het zonnetje erbij. Wij zijn hier ook 15 jaar geleden geweest toen in mei. Dan staan alle bomen en planten in bloei. Maar ook nu in de winter echt wel heel mooi om te zien.

Het paleis is gevestigd sinds 1395. Uiteraard houd geen gebouw stand tot 2020vanaf die tijd. Dus in al die jaren is er veel gebeurd en gerenoveerd.  En daar zijn ze heden ten dagen nog mee bezig. Prachtig om te zien hoe ze dat doen. 

We hebben hier mooie foto's kunnen maken. 

En Laura heeft echt prachtige plaatjes geschoten. Ik zou alles wel in de reisblog willen zetten. Maar doe dat julie toch maar niet aan.

Maar de volgende van mijn mannen kan ik jullie zeker niet onthouden. 

Sorry maar ik kan hier zo van smelten....nou weer genoeg Jootje.  

Gelukkig hebben we ook een foto's waar Laura zelf op staat. Ook hier smelt ik van hóór. 

Na het bezoek aan het Paleis zijn we richting KSS gegaan. Waar we de afspraak hadden om 15.00 uur bij Mevr Kim. Het was best een stukje met de metro en toen we daar uit stapte hebben we ook nog even moeten zoeken. Maar uiteraard gevonden.

Wat ik jullie gisteren nog niet meteen verteld had in mijn verslag omdat wij dat eerst even zelf wilden verwerken. Is dat wij gisteren al wisten dat er helaas geen ontmoeting zou komen met de biologische moeder van Marvin.  En vandaag in het gesprek met Mevr Kim zijn wij wel weer heel veel wijzer geworden en begrijpen wel waardoor dat komt. We weten nu op welke manier ze te werk gaan als ze geboorte moeders gaan zoeken voor een geadopteerde. En dat gaat ook echt niet zomaar ook vanwege privacy wetgeving in Korea. Ook zij vond het jammer dat ze nu verder geen contact meer hebben kunnen krijgen. Maar uiteraard snapt ze het wel. En wij ook zeker nu we meer weten. Wij dachten dat ze in Seoul zou wonen. Maar dat is helemaal niet zo. We weten nu wel waar ze wel woont. En dat is echt nog wel ver weg van Seoul. We weten dat ze heel hard als serveerster moet werken om rond te kunnen komen. En geloof me de mensen hier werken heel erg veel uren. En dan is haar beroep serveerster , 1 van de slechts betaalde baantjes. We weten dat Marvin zijn half broer bij haar woont. Alleen Marvin zijn halfbroer ( wel dezelfde moeder maar andere vader) weet niets van Marvin zijn bestaan. En dat is ook echt wel het grootste probleem . Er is nog steeds zo'n ontzettende schaamte cultuur hier in Korea wat betreft adoptie.  Maar Mevr Kim zei ook tegen Marvin je bent nog jong dus probeer het zeker over een aantal jaar nogmaals.  

Marvin zijn dossier lag op tafel en daar zaten nog heel veel foto's in. Dat was voor ons ook zo leuk om weer te zien. Wij hebben ooit in de adoptie procedure foto's van ons zelf op moeten sturen. 

In die tijd dat deze foto's zijn gemaakt wisten we nog niet dat Marvin onze zoon zou worden. Ook van Marvin zaten nog veel foto's in de map. 

Gelukkig kan Marvin er goed mee omgaan. En hadden we hem ook op dit geprobeerd voor te bereiden. Voor mij als moeder en uiteraard ook voor Dennis, is het een fijn idee dat we hoorden dat ze heel blij had gereageerd op het feit dat ze weet dat het goed gaat met Marvin. En dat hij heeft laten weten in een brief dat hij goed kan omgaan met het feit dat hij is afgestaan. En een prima leven heeft in Nederland bij ons. Daar hoef ik nu bij zijn komende verjaardagen niet meer over na te denken. Ik hoop nog steeds dat ze op zijn geboortedag in gedachten bij Marvin is. En misschien nu dus ook wel naar zijn foto gaat kijken , want die heeft ze. En dan een blij gevoel kan krijgen omdat ze zich niet meer hoeft af te vragen hoe het met hem gaat.  Verder hebben wij wel met verbazing gekeken naar de plek waar we waren bij KSS. Waar 10 jaar geleden nog een heel kindertehuis stond waar Marvin ook 5 maanden is verbleven toen. Staat nu een complete wijk met flats en woningen. 

De paal links van Marvin op de foto is wat nog over is van de oude ingang van het hele complex wat er vroeger stond. Mevr. Kim vertelde dat het zo aan haar hart was gegaan dat alle gebouwen weg gehaald zijn. Daarom hebben ze een maquette laten maken van hoe het complex ooit was.

Het gebouw helemaal links boven in de hoek met het witte dak is nog het enigste wat er nog staat.  Dus waar wij vanmiddag ook binnen zijn geweest. Er worden nu ook al jaren geen kinderen meer vanuit Korea geadopteerd. We zijn terug gegaan naar het Hotel. We moesten allemaal even gewoon rustig bijkomen. Om 19.00 zijn we weer op pad gegaan om te eten. Gisteravond waren Dennis en ik al in zo'n leuk wijkje terecht gekomen. Met allemaal hele smalle straatjes met allerlei eet tentjes. Dus daar weer naartoe gelopen en heerlijk Italiaans gegeten.

Het Koreaanse eten is heerlijk. Maar zo'n waanzinnig lekkere pizza of pasta is ook verrukkelijk. En het was zo'n ontzettend leuk ingericht zaakje. Dat is in Korea ook bijzonder. Want de meeste Koreaanse restaurants hebben totaal geen entourage.  Na het eten terug gelopen richting hotel. En onderweg nog koffie gedronken bij de Starbucks.  Terug in het Hotel deze reisblog af geschreven. En we gaan zo lekker een beetje op tijd slapen. Morgen gaan we er vroeg uit omdat onze Koreaanse vriend Gim ons om 9.00 uur op komt halen. Hij gaat ons morgen mee op pad nemen. Als het goed is gaan we de stad uit naar de bergen. We zijn benieuwd en kijken hier ook weer naar uit.  Bedankt allemaal voor alle leuke reacties op deze reisblog. Ik antwoord niet iedereen via de mail terug. Maar weet dat ik alles lees van jullie reacties.  En het doet me goed te horen dat jullie het leuk vinden. Liefs en groetjes vanuit Korea. En tot de volgende blog. X