Korea december 2019

Aanstaande maandag is het nog 5 weken. En dan vertrekken we voor de derde keer naar Zuid Korea. Zoals ik vertelde in de afsluiting van mijn vorige verhaal. Zal ik jullie vertellen hoe de zoektocht van Marvin is begonnen. In onze opvoeding hebben we altijd gezegd tegen Marvin, wacht niet lang met zoeken naar je biologische familie. Het risico dat je niets meer vind of weinig word groter hoe ouder je op zoek gaat. De biologische familie is voor ons nooit concurrentie geweest zeg ik altijd. Ik ben zelf als adoptie moeder ook erg nieuwsgierig naar de vrouw die hem het leven heeft geschonken. Ik persoonlijk zou haar ook zo graag willen bedanken voor het prachtige kind waar ik al ruim 19 jaar voor mag zorgen. Uiteraard vind ik het heel triest dat adoptie kinderen niet bij hun eigen familie op kunnen groeien. Maar door bepaalde omstandigheden gebeurd dat nu éénmaal op de wereld. En mijn egoïstische moeder hart werd zo ontzettend vervuld met dit heerlijke kind. Waar ik samen met Dennis voor mocht gaan zorgen. En dat tot op de dag van vandaag nog steeds met alle liefde doe.

Nu met zijn inmiddels 20 jarige leeftijd op een andere manier. Maar daarom ook met alle liefde met hem mee op zoek naar zijn biologische moeder.  Op 8 september 2017 hebben we de eerste mail verstuurd naar het Fiom. Dit is een organisatie in Nederland die geadopteerde begeleiden in een zoektocht naar biologische familie in het buitenland. Uiteraard vragen ze dan veel informatie over de adoptie en de motivatie van de geadopteerde. Waarom ga je op zoek? Wat hoop je te vinden? Speelt het een hoofdrol in je leven? Enz , enz. Dus het betekende dat de map over de adoptie gepakt moest worden. En alle documenten en motivatie brieven geschreven moesten worden. Ook moest Marvin een brief schrijven aan zijn biologische moeder. Foto's erbij en het hele pakket kon verzonden worden. De zoektocht moet zo wie zo beginnen bij Marvin zijn biologische moeder, omdat we alleen via haar verdere informatie kunnen krijgen, over zijn biologische vader of verdere familie. Toen alles verstuurd was en de kosten die er voor nodig zijn betaald waren. Moesten we wachten op een afspraak. We mochten eindelijk op donderdag 30 augustus 2018 bij het Fiom op gesprek komen. Best spannend en maar weer verder wachten op nieuws vanuit het Fiom. Alle documenten waren verstuurd naar KSS ( Korean Social Service) in Korea. De bemiddeling loopt tussen deze twee partijen. Fiom als woordvoerder voor ons. En KSS voor de biologische moeder in Korea. Het gewone leven voor ons hier gaat gewoon weer verder. Marvin doet het verder allemaal heel lekker. School gaat goed hij heeft zijn bijbaantje bij de sauna. Geniet van de liefde van zijn lieve vriendin Laura. Waar hij inmiddels al ruim twee jaar mee samen is. En dan is het dinsdag 11 september 2018. Ik ben samen met Dennis onderweg en ik had mijn telefoon per ongeluk in de auto laten liggen toen we ergens naar binnen waren. Toen ik terug kwam had ik wel 4 gemiste oproepen van Marvin. Ik keek in mijn app en zag dat hij een bericht had ingesproken. Ik begon het bericht te beluisteren samen met Dennis. Die stem van Marvin en de blijheid die we hoorde vergeet ik nooit meer. Hij zei , Pap en Mam ik ben gebeld door het Fiom met heel mooi nieuws. Ik moet nu naar mijn werk maar probeer jullie straks nog weer te bellen. Ik zat meteen te huilen in de auto terwijl ik eigenlijk nog niets wist. Maar ik voelde en hoorde aan zijn stem dat het echt heel bijzonder nieuws vanuit Korea moest zijn. En dat was het..... Marvin was gebeld met het nieuws dat KSS contact had gehad met de biologische moeder van Marvin.  Ze was gevonden en haar eerste reactie was redelijk positief. We kregen ook wel meteen te horen dat ze leeft met een heel groot geheim. Het feit dat ze ooit een kind had afgestaan ter adoptie. En dat is in Korea echt voor veel vrouwen een heel groot geheim en daardoor ook meteen een groot probleem. KSS heeft haar de door Marvin geschreven brief aan zijn biologische moeder en foto's van hem gegeven. Jullie kunnen je misschien wel voorstellen hoe blij wij waren met zijn alle... vooral voor Marvin. Toen dit bekend was zeiden we meteen dan gaan we in 2020 naar Korea in de hoop haar zelfs te gaan ontmoeten. Maar in alle rust moesten we weer verder af gaan wachten. Zij heeft de brief en foto's van Marvin. En haar was nu gevraagd een brief aan hem terug te schrijven en misschien ook wel een foto??? Wij gingen weer gewoon door met ons dagelijkse leventje hier. Wel met de gedachten dat we nu al wel weer veel meer wisten als daarvoor. Ze leeft, ze is gezond, ze heeft werk, ze weet dat het goed gaat met haar geadopteerde zoon. Voor ons weer een klein stapje dichterbij. En maar weer hopen wat de toekomst gaat brengen. Inmiddels zijn we ruim een jaar verder en hebben we tot op de dag van vandaag niets meer van haar gehoord. KSS probeert het nog steeds voor Marvin, maar helaas nog geen contact weer gehad. Afgelopen zomer hebben wij de beslissing genomen om dus over ruim 5 weken vanaf nu een reis te gaan maken naar Korea. We gaan 23 december vertrekken met zijn viertjes naar het geboorteland van Marvin. Deze reis is voor Marvin nu als jongen van 20 jaar heel anders als de eerste twee reizen naar zijn geboorteland.  Dit nu samen te beleven met zijn vriendin Laura. We hebben een afspraak op 27 december bij Mevrouw Kim van KSS. We gaan haar ook voor de derde keer ontmoeten. Wij weten dat zij nog steeds haar best doet om nog contact te krijgen met de biologische moeder van Marvin.  Maar het blijft allemaal heel spannend. We gaan hoe dan ook met elkaar genieten van deze aankomende reis. Vanaf 23 december zal ik jullie elke dag op de hoogte houden van onze belevenissen in Korea. En hopelijk duimen jullie voor ons mee....